Artysta malarz i grafik, miłośnik dawnej Słowiańszczyzny, której śladów poszukiwał w zabytkach przeszłości i we współczesnej kulturze ludowej, w swojej twórczości wykorzystując tematy i motywy prasłowiańskie.
Urodził się w 1885 roku w Kosowie na Huculszczyźnie, zmarł w 1964 roku w Krakowie. Uczył się snycerstwa w szkole przemysłu drzewnego w Stanisławowie, malarstwa i grafiki w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Przez wiele lat pracował jako nauczyciel gimnazjalny i akademicki oraz konserwator muzealny – uczył rysunków, drzeworytnictwa i emalierstwa, zajmował się konserwacją rycin, rękopisów i druków. Uprawiał przede wszystkim grafikę, posługując się techniką drzeworytu i miedziorytu, cynkotypii, sięgając niekiedy do drzeworytu barwnego i igły akwafortowej. Był twórcą około dwóch tysięcy grafik, w tym ponad stu exlibrisów. Brał czynny udział w życiu artystycznym Krakowa, nie tylko wystawiał swoje prace, ale też pisywał artykuły, recenzje, wstępy do katalogów wystaw, jak również rozprawy z dziedziny archeologii, historii ornamentu i pisma, w rękopisie zaś pozostawił pracę „Geneza i symbolika ornamentu ludowego w Polsce”, do której wykonał 1200 rysunków. Prasłowiańskim tradycjom poświęcił kilka tek grafik, które opatrzył własnymi tekstami i komentarzami, kreśląc romantyczno-idylliczny obraz dawnej Słowiańszczyzny. Wydał również tekę (1948 r. ?) zawierającą kopie dwunastu starych drzeworytów ludowych z różnych okolic Małopolski, wykonanych z oryginalnych drzeworytów ludowych między innymi z Płazowa i Bobrka koło Krakowa.
Magdalena Dolińska
W galerii strona tytułowa teki „Stare drzeworyty ludowe”, oraz drzeworyt z Płazowa, na którym wzorował się Stanisław Jakubowski (zbiory Muzeum Etnograficznego w Krakowie).