Ludzie od zawsze wędrowali do miejsc uznawanych za święte. W dawnych czasach otaczali czcią góry, gaje, źródła i kamienie. Pielgrzymki chrześcijańskie związane są z sanktuariami. Wierni pielgrzymują do nich w nadziei na otrzymanie łask Bożych, które tam objawiają się szczególnie intensywnie. W sanktuarium kontakt z Bogiem nawiązywany jest poprzez znak – relikwię lub wizerunek, otaczany uroczystym kultem. Sama pielgrzymka skupia w sobie istotę chrześcijaństwa – jest drogą nawrócenia i pokuty, ale też radości przeżywanej we wspólnocie. Aktywność pielgrzymkowa jest fenomenem naszej kultury.

Prezentujemy wybrane, popularne w XVIII i XIX wieku ośrodki pątnicze, do których pielgrzymowali mieszkańcy wsi. Miejsca te, dziś może nieco zapomniane, tętniły rytmem nabożeństw, odpustów i uroczystości. Przyciągały wiernych, ale także handlarzy dewocjonaliami, w tym sprzedawców drzeworytów. Niejednokrotnie wokół nich rozwijały się warsztaty drzeworytnicze, oferujące cudowne wizerunki pielgrzymom.

Kobylanka, Gidle, Radecznica, Tursko, Leżajsk, Jabłeczna. Sześć sanktuariów, sześć pielgrzymek szlakiem drzeworytów ludowych.

Drzeworyty w bazie danych:
 Chrystus Kobylański
  Matka Boska Gidelska
  Święty Antoni Padewski z Radecznicy
  Matka Boska Turska
  Matka Boska Leżajska
  Święty Onufry