Do miejsc świętych pielgrzymują nie tylko katolicy, ale także wyznawcy prawosławia, judaizmu i islamu.

Obecność prawosławia w Polsce zaznacza się przede wszystkim na terenie historycznego Podlasia. Tam też położone są prawosławne sanktuaria pielgrzymkowe. Najważniejszym z nich jest Święta Góra Grabarka z cerkwią Przemienienia Pańskiego (Spasa Izbawnika). Szczególnie uroczyście obchodzony jest tam sierpniowy odpust (18 – 19 sierpnia), na który wielu pątników przybywa z krzyżami. „Las” krzyży otaczający cerkiew jest wyróżnikiem tego świętego miejsca. Drugim sanktuarium wyznawców prawosławia w naszym kraju jest monaster św. Onufrego w Jabłecznej – ośrodek życia duchowego i myśli teologicznej. Do cudownej ikony św. Onufrego pielgrzymują wierni od XV wieku. Główne uroczystości odbywają się w Jabłecznej podczas święta patrona cerkwi 25 czerwca.

Pielgrzymki do świętych miejsc znane są także w judaizmie. Wraz z rozwojem chasydyzmu i kabały pojawił się zwyczaj pielgrzymowania na groby cadyków słynących z mądrości i pobożności. Takie osoby po śmierci uznawano za łączników między Bogiem a ludźmi i wierzono, że prośby składane na ich grobach będą dostarczone przed oblicze Najwyższego. Dla Żydów miejscem świętym jest Kraków, gdzie na cmentarzu Remuh pochowano rabina Mojżesza Isserlesa (1520-1572). Co roku tysiące pątników pielgrzymuje do Leżajska na grób cadyka Elimelecha (1717-1787), któremu przypisuje się wiele cudów.

Niewielka społeczność polskich Tatarów zamieszkuje dzisiaj okolice Białegostoku. „Mekką” dla nich są Kruszyniany i Bohoniki, gdzie skupia się życie religijne polskich muzułmanów. Do Bohonik przyjeżdżają oni najliczniej na najważniejsze święto islamskie Kurban Bajram, którego nazwa oznacza „Święto Ofiar”. Uroczystości trwają cztery dni, ich termin jest zmienny, związany z doroczną, ściśle określoną w czasie pielgrzymką do Mekki (hadżdż).

Justyna Masłowiec